”Hiç istedin mi bir şeyi,

Nefes almayacak kadar çok.

Hiç sevdin mi birini,

Delicesine”

-Madly

Joe Wright, dönem filmlerinin başına gelmiş en harika yönetmenlerden biri olduğu aşikardır. Atonement, Pride & Prejudice ve Anna Karenina gibi adını dönem filmlerinde önemli yerlere taşıyan nefis kitaplara Cyrano de Bergerac isimli sahne oyunu da eklendi hem de kendine has bir müzikal tarzıyla. Kendi tarzı diyorum çünkü normalde bir müzikal olarak zayıf bir yapım olmasına rağmen görsel tasarım, eşsiz replikler ve özellikle de Peter Dinklage’in kusursuz performansı ile kalplere dokunan bir film olmayı başarmış. Yer yer gülerken yer yer gözleriniz doluyor ama en çokta aşkın samimiyetini yüreğinizde hissediyorsunuz. Başrol oyuncularımızdan Haley Bennett’in inanılmaz derece döneme uygun bir güzelliği olduğunu düşünüyorum. Rolü hem çok iyi taşımış hem de sesinin zarif tınısı ile beni çok rahatlattı. Hazır sesten bahsetmişken Dinklage’in zayıf sesi, göz dolduran performansı sayesinde hiç hissedilmiyordu. Bu arada dönemin kıyafetleri ve makyajları 21.yüzyılda 17.yüzyılı yaşamak gibiydi. Kısacası izlemekten keyif alabileceğiniz özellikle romantizm severlerin kalbine açılan bir kapı gibi, tavsiye ederim. İyi seyirler..